Europees record 60mh M60 8.99s
5m77 Apeldoorn (2019)
6.48m 2de bij EK verspringen (2006)
Start 110mh op het EK Ljubljana (2008)
Europees Kampioen 5-kamp in Ancona (2016)
Mijn meest enerverende race; 5de op het WK 2015
WK 2015 na een Nederlands Record 14.48s
WK 2019 Torun
WK 2019 Torun, 2de op slechts 0.04s
 

Na de EK Masters te Poznan heb ik even gas terug genomen. Het waren toch 3 wedstrijden binnen een week onder speciale omstandigheden. Echter zo aan het einde van het seizoen roept toch af en toe de plicht. Zo hadden we ons met het AC TION'48 Master team geplaatst voor de Finale van de Nederlandse Master Competitie. Na de rit naar Hoorn volgde voor deze finale weer en lange reis naar Noord Holland. Dit keer naar Krommenie. Maar het kriebelde bij mij van binnen. Toto noch toe had ik dit jaar nog geen 110mh horden gelopen die helemaal goed voelde en vooral die wat wind mee had. In de week voorafgaand aan de Finale waren er nog twee kansen: Woensdagavond in Meppel en vrijdagavond in Utrecht. Na wikken en wegen besluit ik op die woensdag om 16:15 mijn werk het werk te laten en race op de fiets naar huis. Binnen 10 minuten heb ik mijn tas gepakt, de route nog nagelopen, mijn dochter in de tuin gedag gezegd ("zeg maar tegen mama dat ik toch naar Meppel ben. . . ") en de auto gepakt. En rij dan maar eens rustig de goede weg binnen door van Enschede naar Meppel. Normaal is Heleen navigator, maar deze keer moet ik het doen op geheugen en af en toe het Shell stratenboek. Dat valt dus niet mee en ergens bij de witte paal gaat het al verkeerd na de diverse files op de snelweg bij Hengelo enzo. Uiteindelijk bereik ik de baan in Meppel nog redelijk op tijd. De inschrijving gaat vlot, maar naar later blijkt is mijn inschrijving niet normaal en kan niet door de software verwerkt worden (ik loop de 110mh bij de Jongens A en de 100m bij de senioren, tenminste, dat wil ik). Met 30 minuten vertraging gaat de wedstrijd toch van start. We zijn met z'n tweeën en direct na de start moet ik de jongen laten gaan. Woow, wie is dat? Of loop ik zo slecht? Over de finish zie ik dat hij 14.63s heeft gelopen, ooh, dan zal mijn tijd nog meevallen ook. Blijkt het Eelco SintNicolaas te zijn, net terug uit Bejing. Niet slecht dus, want mijn tijd op zo'n doordeweekse avond is toch nog 15.70s. Mijn 3de tijd ooit na 15.60 en 15.61. De 100m er vlak na gaat voor het gevoel wel goed, maar ik kom niet onder de verwachtte 12 seconden (12.00).

Het team voor de finale van de competitie is compleet en klaar voor de strijd. In Krommenie blijkt al snel dat met het verlagen van de Masterleeftijd de concurrentie is verhevigd. We scoren steeds een goed aantal punten in de top, en dankzij Martin Regtop (2de op kogel, winst op discus), Matthias Strauss (2de met speer) en mijn eigen prestaties eindigen we als 2de. Hellas is dit jaar ongenaakbaar, ondanks een zeer slechte discusworp van 15m. Als eerste onderdeel heb ik de 800m. De 800m? Ja, de 800 meter. Niet echt mijn favoriete onderdeel, maar ik ben zo'n beetje de snelste master op die afstand en had toch nog een gaatje vrij. In mijn serie moet ik al het kopwerk doen en met een stevige wind (mee én tegen) wisselen mijn 200m tijden teveel. De 2min12 van Hoorn kan ik niet herhalen, het wordt dit keer 2min16. Uiteraard valt mijn verspringen niet mee na weer deze 800m. Ik win wel de wedstrijd maar de 6.60 komt niet op het scorebord. De trend die ik had ingezet eindigt hier met 6.18m. Als dan blijkt dat Matthias geen estafette kan lopen, krijg ik ook nog de 300m in de Zweedse voor mijn kiezen. Het loopt als een trein. Helaas heeft niemand de doorkomsttijden gemeten, ik ben wel benieuwd naar mijn 300m split!

In de week na de Master finale loopt Joost Moreels een blessure op en kan niet deelnemen aan de Senioren promotie/Degradatie wedstrijd in Breda op 24 september. En het heeft even geduurd voordat de ploegleider op de enige andere 110m hordenspecialist bij AC TION'48 komt; moi. Met enige grootspraak had ik na de EK aangegeven wel weer klaar te staan voor deze wedstrijd en het komt nog uit ook. Na verspringen als master tussen de jonkies mag ik nu over de hekjes met jongens die mijn zoon zouden kunnen zijn. Ik heb het toch maar een keertje getraind voordat de ploegleider me mocht opstellen. Hoe het voelde? Ach, voor het eerst sinds 2.5 jaar raakte ik weer eens een horde en moest ik vol doorlopen voor een goed ritme. Ik ben benieuwd wat het morgen wordt.